Odprawa rentowa to jednorazowe świadczenie pieniężne przysługujące pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę.
Jest ona należna:
- niezależnie od innych świadczeń,
- niezależnie od okresu pracy w jednostce,
- niezależnie od sposobu nawiązania stosunku pracy.
Odprawę rentową pracownik może otrzymać tylko raz.
Minimalną wysokość odprawy rentowej reguluje Kodeks pracy (Rozdział IIIa, Art. 921 §1). Minimalna wysokość odprawy rentowej jest równa jednomiesięcznemu wynagrodzeniu.
Oczywiście jednostka może wypłacić odprawę w wysokości wyższej niż przewiduje Kodeks pracy, ale powinno to wynikać ze zbiorowego układu pracy, regulaminu wynagradzania jednostki lub umowy o pracę z pracownikiem.
Dla niektórych grup zawodowych wyższa odprawa emerytalna jest uregulowana ustawowo, przykładowo:
- dla nauczycieli w Ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela,
- dla urzędników państwowych w Ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych.
Wspomniany powyżej art. 921 Kodeksu pracy wprowadza cztery warunki nabycia przez pracownika prawa do tej odprawy rentowej:
- spełnianie warunków uprawniających do renty z tytułu niezdolności do pracy,
- przejście na rentę,
- ustanie stosunku pracy,
- związek między ustaniem stosunku pracy a przejściem na emeryturę.
Przesłanki te muszą wystąpić łącznie aby pracownik otrzymał odprawę rentową.